Geuzenveld: kansen voor jong en oud.

Ruim 15 jaar geleden begon Sylvia met drie anderen met het maken van lunches in Buurthuis Het Pluspunt. Zij hebben als doel om eenzame ouderen met elkaar te verbinden. Sylvia is ruim 54 jaar geleden vanuit Suriname naar Geuzenveld verhuisd. Wat vroeger anders was? De diversiteit aan winkels en de ruime keuzes aan activiteiten voor jongeren. Iets wat zowel Sylvia als de dames met wie zij elke woensdag kookt graag weer terug zou willen zien…

[Deel 1 van 2] 

We zijn meer dan 15 jaar geleden begonnen met het maken van lunches. Dat deden we toen met een ander groepje van 4. Wij worden ouder, maar we koken nog steeds met liefde. Ik zeg altijd: als ik het niet meer leuk vind dan stop ik. Onze lunches bestaan uit van alles: broodjes, soepjes en soms pannenkoeken. Het zou leuk zijn als er meer ouderen komen, want door corona kwamen er minder mensen. Nu we in de Westerpost staan hoop ik dat er meer mensen komen.

Ik woon hier nu bijna 54 jaar en heb veel zien veranderen. Niet in een goede zin, want kijk om je heen. Ga even wandelen en je ziet alleen maar groentezaken op het plein. Dat was vroeger anders. Toen was er een schoenmaker en een Chinees restaurant. Als er een zaak weggaat hier dan komt er een groentezaak voor terug. Voor mij is het geen verbetering. 

Alleen de huizen zijn mooier geworden. De flat hiernaast wordt gesloopt en er komen nieuwe flats voor terug. Ik zou graag willen zien dat ze aanleunwoningen maken voor alleen senioren, daar zou ik dan willen wonen. Bij ons in de flat gebeurt het wel eens dat als een ouder echtpaar doodgaat, dat de kinderen dan in het huis komen wonen. Ik weet niet hoe dat kan, maar zodoende hebben we een heleboel jonge gezinnen in seniorenwoningen. Maar ja, zij moeten ook ergens wonen.

Ik heb mij hier nog nooit onveilig gevoeld. Ik hoor ook nooit van mensen dat ze worden lastiggevallen op straat. De jongens die hier wonen beschermen ons ook, want ik weet zeker dat als mij iets overkomt dat het iemand zal zijn van buiten de wijk.

Kijk toen ik hier kwam wonen, woonde ik daar in het dorp. Wij waren het eerste donkere gezin. Nooit gediscrimineerd. Ik woonde in een prachtige woning en mijn kinderen zijn hier opgegroeid. Ze zeggen wel ‘de hangjongeren hier doen dit en dat’ maar waar moeten die kinderen naar toe? Toen mijn kinderen hier opgroeiden hadden ze zoveel te doen man. Ze gingen in de vakantie elke dag voor 1 euro weg. Daar bij de kerk zaten de nonnen, en zuster Mathilda organiseerde elk jaar uitjes voor kinderen. Ze gingen naar Limburg voor een weekje of zo. Mijn zoon ging met een andere familie mee naar Spanje of Portugal. Die dingen hielden kinderen van de straat. En kijk nu? Er is niet eens een buurthuis waar kinderen heen kunnen.

Geuzenveld is heerlijk om te wonen, maar dat er niets meer te doen is maakt het een rotdorpje. Jaren geleden zat ik in een soort commissie. Toen was er sprake dat er bij Vomar een theater zou komen. Dat ging niet meer door en waarom? ’s Avonds kan je nergens naartoe. Vroeger kon je nog ergens wat gaan drinken maar dat is sinds 15 jaar geleden allemaal veranderd en dat verbetert denk ik ook niet in de toekomst.