Als oud-dorpeling is Kathelijn gewend de verbinding met haar buurtgenoten op te zoeken. Hoewel ze in Nieuw-West met sommige buren goed contact heeft, zijn anderen minder goed bereikbaar. Toch vindt Kathelijn dat haar buurt iets dorps heeft, waar je tegelijkertijd niet aan de invloeden van het stadse ontkomt.
Na mijn scheiding ben ik naar Nieuw-West verhuisd. Mijn kinderen zaten in West op school en ik wilde dat ze met de fiets naar hun oude school konden blijven gaan. Nieuw-West was voor mij niet helemaal onbekend. Toen ik hier in 2018 kwam wonen, raakte ik in het begin vooral met senioren in gesprek. Die wonen hier veel en waren toen veel thuis. Je merkt aan hen wel dat ze wat stugger zijn. Toen ik hier kwam wonen en ik naar de buurt vroeg, gaven ze aan dat het vroeger allemaal beter was. Misschien hoort dat bij de leeftijd, haha. Ik vind het ergens ook wel leuk.
Ik woon in een divers hofje met mensen met verschillende etnische achtergronden. Er wonen veel senioren en mensen met een Turkse, Marokkaanse of Oost-Europeaanse afkomst. Zij wonen vooral in de woningen van de woningbouw, terwijl de nieuwbouw aan de rand van de wijk vooral wordt bewoond door witte Nederlanders. Ik mis in mijn buurt nog een soort middengroep qua leeftijd, die de mensen wat meer met elkaar verbind.Â
Laatst zei ik tegen mijn Braziliaanse achterbuurman, met wie ik regelmatig klets, dat het hier net een dorp is. Met mijn Turkse buurvrouw heb ik minder goed contact, omdat zij vaak binnen zit. Dat maakt het contact leggen moeilijk. Ik hoorde onlangs van een kennis die naar de Houthavens was verhuisd dat hij binnen no time werd uitgenodigd voor een buurtbarbecue. Daar wonen wel veel autochtone Nederlanders. Het zal denk ik ook met cultuur te maken hebben.
De natuur in Nieuw-West waardeer ik enorm. Ik woon aan een park, wat echt geweldig is voor mijn kinderen. Op sommige plekken vind ik dat er creatiever met de ruimte omgegaan kan worden. Als overal dezelfde onderhoudsarme struiken staan, straal je als gemeente niet uit dat je je best doet om het levendig te houden. Mijn buurtgenoten doen goed hun best om de buurt netjes te houden en spreken elkaar erop aan om daaraan bij te dragen. In de buurtapp worden regelmatig schoonmaakdagen georganiseerd met een barbecue aan het eind. Je leert dan ook de buurt weer beter kennen. Dat maakt zo een dag natuurlijk veel leuker.
Het valt me op dat er sinds het thuiswerken steeds meer zwerfafval op straat ligt. Ik vraag me af of reiniging überhaupt nog leeft bij de gemeente. Het viel pas geleden ook mijn zoontje op toen hij van school naar huis fietste. Vooral rond het Confuciusplein is het erg rommelig. Als de prullenbakken op dat plein nu bij de bloembakken zouden staan, denk ik dat het al veel minder zou zijn. Daar zitten namelijk vaak veel mensen. Kijk hoe mensen de pleinen gebruiken en pas daar de omgeving op aan. Een opgeruimde buurt stimuleert om daar je gedrag op aan te passen.
Ik mis wel enorm de diversiteit in de horeca. Het is leuk dat ik hier en daar zoete thee kan drinken en een waterpijp kan roken, maar ik kan nergens in de buurt een wijntje drinken. Er zijn zo weinig plekken waar dat kan. Hoewel ik het heerlijk vind om ’s avonds over plein 40-45 te lopen, vind ik het jammer dat ik ’s avonds nergens kan gaan zitten. Een kennis die hier tien jaar geleden woonde vertelde dat het hier destijds diverser was. Dat vond ik wel grappig, want ik dacht dat dat veel langer geleden was.
